toothpick diaries

Happy New Year!

Ang totoo nyan ay sinubukan ko lang kung gagana na itong Internet dito sa bahay. Pagkatapos kasi ng pasko parang sinapian ng engkanto ang PC namin dahil sa kung anu-anong lumalabas sa monitor. Hindi naman ako exorcist para palayasin ang mga lintik na virus at spam na nambubwiset sa PC ko. Kinailangan ko pang tumawag ng mga ghostbusters para puksain ang mga dyablo. Anghel yata sila dahil nang bulatlatin nila yung computer ko kahapon eh biglang nawala rin yung mga devils. Kaya lang parang naging devil na rin ang mga anghel kasi biglang siningil ako ng mala-demonyong service fee. Sana kunin agad sila ni Lord bago pa sila tuluyang maging devils.

5 hours na lang at magbabagong taon na. Katatapos ko lang gumawa ng fruit salad. Si Mama nakagawa na ng menudo. Nanghihinayang siya dahil hindi natuloy na maging “katulong” yung anak ni Aling Leti(remember sa post ko na balak kunin nina Mama at Papa bilang maid yung magandang anak ni Aling Leti? Hindi natuloy yun.). Mahirap daw mag-intindi sa bahay ng nag-iisa. Si Papa nasa kwarto pa. Natutulog. Gisingin ko na lang daw kapag malapit nang magbagong-taon. Di ko alam kung paano nakakatulog yun samantalang ang lakas ng mga paputok dito sa kabilang bahay. Speaking of paputok, bumili rin ako ng paputok. Five-stars at Lolo Thunder. Meron na kami ritong Fountain at kwitis. Mahilig akong magpaputok. Pero safe naman lagi kasi gumagamit ako ng burning stick kapag sisindihan ang paputok. Di ko alam pero sarap ng feeling kapag nakakapagpaputok ako. Si Bong at Rico ay mahilig din sa paputok, samantalang si Alex ay takot. Ibang “paputok” daw ang gusto niyang paputukin. Ano kaya yun?

Hindi pa rin natutuloy yung date naming ni Grace. May trabaho raw kasi siya. Isa pa, tumutuloy siya sa Tita niya ngayon at hindi pwedeng pagabi. Sayang nga eh. Pero sabi naman niya baka malibre siya after New Year. Sana nga. Nananabik akong makita si Grace. Corny na kung corny pero madalas ko siyang naiisip. Nagpapantasya na nga ako sa kanya eh. Minsan romantic… minsan erotic. Hahahaha! Puro Grace na nga laman ng inbox ko sa cellphone. Naro-wrong send nga ako ng messages. Naibibigay ko kay Grace yung iba. Baka isipin ni Grace siya lagi iniisip ko. Kahit totoo, syempre mawawala naman yung pride ko nun hehe. Pero seriously, isa lang wish ko this new year. Isa lang.

To be her boyfriend.

MERRY CHRISTMAS!!!!

Medyo okay naman ang aking pasko ngayon. May nakakainis ding parte pero natural na talaga sa buhay yun. Sige ikwento ko ngayon. Actually, dipa tapos ang celebration namin ng Christmas. Napaakyat lang ako rito sa kwarto at gusto ko lang ishare ito.

Noong December 23, akala ko mayayaya ko na si Grace for a date somewhere in Makati. Tuwang-tuwa ako kasi first time kong nagyaya ng isang date sa isang babae. Sabihin nyo nang neophyte ako sa ganitong bagay, pero iyun ang totoo. In fact, binasa ko pa uli yung isang libro tungkol sa dating that afternoon. Ayaw kong magkaroon ng bad impression si Grace. Idealistic ba? First time eh.

Eto ang nakakabadtrip. Sinabihan ako ni Papa na ako raw ang proxy niya sa isang debut celebration ng isang kompanyero niya. Toothpick ng ina! Very important raw yun at hindi pwedeng hindi umatend. Nasabihan na raw niya yung kompanyero niya last week na hindi siya makakaatend pero may proxy na aatend para sa kanya, at ako yun! He could have informed about that last week pero wala siyang sinabi. Sinabi ko na may "appointment" ako, sabi niya hindi raw pwede at partner daw sa law firm nila yun at hindi pwedeng hiyain yun. The bottom line is, wala akong nagawa kung hindi pumayag. So, kinansel ko yung date namin. Sinabi ko kay Grace na "emergency" lang kaya't hindi ako makakaatend. Okay lang sabi ni Grace, pero alam kong I disappointed her. Para tuloy nagsisi ako kung bakit ko pa sinunod si Papa. Tinext ko ng tinext si Grace (feeling guilty) para di naman ako mabadshot totally. Good thing, nagkaron din ng totoong "emergency" sa kanila, yung pamangkin raw niya nagyayang lumabas sila, at nakalimutan niya na yung date na yun yung araw na napromise niya. Hay... nakaligtas ako. Pasalamat daw ako, sabi niya. Hahaha! Sabi ko, bawi na lang ako. Puyatin ko na lang uli siya, hehe.

Nagkaron din kami kanina ng mini Christmas party dito sa block namin. Nakakatuwa rin yung mga bata na sumasayaw ng "boom tarat-tarat." Tapos manghihingi ng mga bata ng mga regalo at kahit ano na ipagawa mo ay gagawin. Haha. Naaalala ko yung bata pa 'ko. Hindi naman ako lumalabas nun dahil nga hindi ugali ng parents ko na "mamasko," siyempre baka makasira ng image nila, ano pa nga ba. Kuntento na ko sa mga laruan na binibili nina Papa at Mama, saka yung mga padala sa kin ni Tita (from the United States) na Sega. Pero di pa rin mawala sa isipan yung pagnanais ko na makalabas at maranasang "mamasko." Ngayon ko naiisip, bakit ba iisipin ng mga parents ko yung kahihiyan kung masaya naman ang nag-iisa nilang anak di ba? Ako, kung magkakaanak ako, tatanggalin ko lahat ng inhibisyon ko sa sarili ko para sa kaligayahan ng anak ko. Kahit magkandagago ako or mukhang epal, kung masaya naman ang anak ko, why not. Hay... eto na naman, nararamdaman ko na naman ang mga "kulang" sa ginawang pagpapalaki ng parents ko sa akin. Di bale, babawi ako sa magiging anak ko.

Kahit naubos yung budget ko - yung naipon ko from my allowance - masaya na rin. Tatlo (pa lang) ang inaanak ko, mga bata pa, buti at hindi mahirap regaluhan. Ibinili ko lang ng mga laruan at damit. Si Mama at Papa ang daming inaanak, kung pagsasamahin siguro mga nasa 60! As in super dami. Puro mga sa amigo't amiga at kumpanyero't kumpanyero nila yung mga inaanak nila. Hindi ko alam kung magkano ang nagastos nila sa pagbibigay ng regalo, pero sigurado akong malaki yun. Kay Mama na lang, isipin mo na lang ang utak nun, ang iisipin nun ay ang "iisipin ng iba." Tingnan mo na lang yung ginawa niya dun sa charity niya, pati yung oxygen shirt ko na bago pa at hindi ko pa naisusuot ay ipamimigay dun sa Bicol, para raw maimpress si Colonel. Nakakainis din pero palagay ko naman ay masisiyahan ang mga bata sa mga mamahaling regalo nina Mama at Papa.

Tumawag din sa phone si Grace para batiin ako. Grabe, nakakapagpasigla talaga ng araw. Ano raw ang handa namin. Sabi ko may spaghetti, pansit, buko pandan, barbeque, fruitcake, ham, keso de bola, lumpia, menudo at sandwich. Binola ko nga eh, sabi ko "okay lang kahit wala kaming handa, basta tawagan mo lang ako." Hahaha! Binata na ko hahaha! Di raw siya makapaniwalang hindi pa raw ako nagkakaGF, kasi raw ang galing ko raw mambola, haha! Sasamahan daw niya mga pamangkin niya mamasko. Tawagan ko raw uli siya sa gabi at willing daw siyang mapuyat ngayon. Yehey! Haha!

Napuno ang inbox ko kanina. I received a lot of texts from classmates and friends. Binati rin ako ng mga barkada kanina. Sina Alex, Bong, Rico, Jimi, Gwen etc..etc... niyayaya nga nila akong gumimik ngayong gabi, sabi ko na lang before New Year para mas masaya at gusto ko munang spend ang day na to with my family. Gusto ko lang na sama-sama kami ngayong pasko. May bisita pa sina Mama sa baba at ang iingay nila ngayon (adik sa videoke si Papa). Ako, mahilig sa music pero hindi yata ako nabiyayaan ng ganda ng boses, hehe.

Oh pano, baba muna ako at makikikanta na rin kahit sintunado. Merry Christmas sa inyong lahat, lalong lalo na sa mga bumabasa nito. Salamat sa pagshare niyo ng thoughts. Maligayang Pasko!!!

I had a long, pleasurable conversation with Grace (2) over the phone last Sunday. 7 hours, from 8pm to 3am. It was the longest over-the-phone conversation I have ever had with somebody and it felt really good. It made up for the upsetting experience I had had early morning of that day when Internet connection was bringing out all the devil in me. She just saved my day, you can say.

We talked about a lot of stuff, from trivial things like what she wants to become five years from now, to weighty subjects like how she once tried to do a one-night stand with a stranger when she was depressed with her ex-boyfriend. She was brutally honest. The next thing I knew, I was already indulging myself in digging deep into her personal life. What's your favorite dish? Who's your first love? How do you fantasize about your crush? Where's the ticklish part of your body? Why did you take up management? How do you want to die? Why do you hate your father? And what do you have against lawyers?

When I reluctantly told her that I'm gonna take up law, there was a long pause. She said, "Really? I should stop talking to you then, hahaha!" I gamely laughed, too. I asked her why, what's her problem with lawyers. "My father was a lawyer." Silence. In a second, I wish I hadn't told her I would take up law. I don't like law anyway. I will just be abiding by my father's desire to amass power. But Grace was too bubbly, that one who chats with her could easily lay cards on the table. She then asked me politely to change the topic. We went on again talking about almost everything. I got the lawyer thing off my mind for a while and instead revel on how she easily cracked jokes, and how she could manage to pull off a good laugh after a heavy subject. My toothpick! She's smart. She's engaging. She's ravishingly sexy inside and out. At 3am I didn't want to hang up the phone, pero nahiya na ko sa kanya, and I didn't want to give her a bad impression. Before putting down the phone, I teased her, "Pinupuyat ba kita? Kaw kasi eh, ang sarap mong kausap..." She blew me off with a reply I would never forget: "Nakakaenjoy ka namang kausap. Okay lang kahit madalas mo kong puyatin." Good morning. A girl has made my heart melt again.

But I didn't know why, when I closed my eyes that early morning to sleep, the image of Nikki smiling at me suddenly popped up in my mind...

Ang hirap iexplain ng mga pangyayari. Magaang ang pakiramdam ko ng mga sandaling kausap si Grace 2 — ang babae sa dancefloor. Madami-dami na din ang mga napag-usapan namin ng biglang sumingit ang isa sa mga so-called classmates ko na isang hindi mahalagang karakter ng aking buhay. Kung tutuusin, wala siyang nagawang buti sa akin kaya hindi ko na siya babanggitin pa. Ang sigaw na lang niya sa akin mula sa kinauupuan niya ay, "Oy! Malapit na tayong umuwi! Akin ng share mo sa food and drinks!" Toothpick ng ina ka! Panira ka ng moment!

"Kunin mo muna kay Rico!" sabi ko. "Babayaran ko na lamang siya mamaya!" Ang mamayang iyon ay anytime beyond that hour! Later, bago mag-uwian, binayaran ko si Rico ng P200 para sa dalawang SanMig Light dalawang slices ng pizza at pika-pika! Yun lang ang nakonsumo kaya yun lang binayaran ko no! Manigas sila kung saan nila kukunin ang pampuno sa almost P6000 na bill namin.

Mabalik tayo kay Grace 2! Naaaliw ako sa kanya. Dahil ipinagkakatiwala niya sa akin ang kanyang istorya ng buhay. Isa siyang management student. Graduating na din katulad ko. Working student. Siya ang nagpapaaral sa sarili. Pangalawa sa mga magkakapatid. Four daw silang magkakapatid sabi niya. Living with parents pa din. Liberated, matapang, pakawala kung minsan pero malalim. Umiinom, pero occasional lang. Never nag-yosi! Clean living kung baga. Katulad ko! Yihee!

In return, sabi ko sa kanya, Pol-Sci student naman ako. Graduating din. Unico hijo! Sa puntong ito napa-wow siya! Sabi ko, "Bakit?". Sabi niya, "Ang talino mo pala! Pol-Sci pa kinuha mo! Tapos unico hijo ka pa!" Ehem! Yun lang.

Wala naman akong masyadong naikuwento sa kanya dahil hindi naman interesting ang buhay ko. Kung pwede ko nga lang sabihin na basahin mo na lang ang blog ko, sinabi ko na sa kanya kanina pa! Kaso, malalaman niyang binabanggit ko ang pangalan niya dito. Kung paano ko siya na-meet. At kung ano ang buhay ko bago ko pa siya ma-meet. Ayoko, kasi baka ma-turn off siya sa akin — kung paano ko sinukahan si Rico, Alex at Bong, kung paano ako maglabas ng angas sa tuwing binabanggit ko ang salitang TOOTHPICK NG INA, OO at Bwakanang ina!, at kung paano ko tingnan si Janine, at iba pa — ayokong malaman iyon ni Grace 2.

Sooner or later, sasabihin ko din naman sa kanya. Pero ngayon, hindi na muna. Hahayaan ko munang makilala ako ni Grace 2 at talagang makita niya ng harapan ang tunay na ako at kung ano talaga ako. Hindi yung binabasa niya lang sa isang blog. Malay ba niya kung ano talaga ang tunay kong saloobin kung babasahin niya lang ang bawat salitang makikita niya dito. Di ba "the eyes are the windows to the soul"? Mas maganda kung harapan niyang madidiskubre ang tunay na ako.

Ooops! Nag-text na sa akin si Grace 2! Kung anuman iyon... secret! Hanggang dito na lang muna! (Opo! nakuha ko din yung number niya!)

Limang araw na ang nagdaan mula nung makasayaw ko si Grace 2 sa dancefloor ng Tia Maria's. Dapat nakalimutan ko na siya dahil matagal-tagal na din ang pangyayaring iyon. Kung tutuusin, hindi ko siya dapat iniintindi sa mga panahong ito dahil nga sa meron akong kailangang tapusin na mga babasahing libro tungkol sa law at mga researches mula sa mga klase ni manyakis professor Atty. No Case at Miss Tapia. Pero blanko ang utak ko. Walang pumapasok na mga salita sa bawat pahina ng binabasa kong Law Book.

Nandito pa din ang pakiramdam. Sa bawat pagtulala ko sa dingding ng aking kuwarto, naaalala ko pa din si Grace 2 at ang aming pagsasayaw ng gabing iyon. Nagulat ako nung una, dahil siya pa ang nag-initiate ng pagpapakilala sa akin. Tandang-tanda ko pa yung mga sinabi niyang "Hi, I'm Grace!" sa akin. Siguro torpe lang ako kaya hindi ako yung unang nagpakilala.

Kasunod nun, siyempre, nagpakilala din ako. "(Medyo shock!) Ah, ok! I'm _____ (toothpick)!" sabi ko. Ang maikling pagpapakilalang iyon ay sinabayan ng pagtapos ng masaya ngunit maingay na musika. Ang lahat ay nagkalat at nagsibalikan na sa kani-kanilang mga upuan. Pero ako sa may counter nagpunta, hindi sa mga so-called classmates ko nung elementary. Niyaya kasi ako ni Grace 2 na magpahinga muna sa may counter at samahan ko daw siya. Pansamantalang kinalimutan ko ang mga so-called classmates ko na sa mga oras na iyon ay parang naririnig kong naghuhumiyaw!

Ang party girl na parang walang pakialam sa mundo at talaga namang pakawala, na kanina ay parang lasing kung ako ay sayawan, ay isa palang malalim na tao. Independent siya sa kanyang pag-aaral pero nakatira pa din sa kanyang mga magulang. Nagpunta lang daw siya sa Tia Maria's to unwind. Para makahinga. Pagod na kasi siya bilang working student. And since saturday na ng madaling-araw at wala naman daw siyang pasok, minabuti niyang mag-unwind muna. Ito daw ang highest form of relaxation para sa kanya.

"Highest form? Bakit? Meron pa bang lower form dun?" sabi ko. Sa loob-loob ko, "Tanga mo naman... bakit yan pa ang naisip mong itanong?" Na sinagot naman niya ng "Kasi pwede naman akong matulog or magbasa ng novels ng Agatha Christie at Sidney Sheldon para ma-relax ako... pero mas gusto ko ang magsayaw kasi lahat ng parte ng katawan ko gumagalaw! Natatagtag. Nagpapakawala ng stress sa katawan. Kaya mas gusto kong sumayaw!"

Masaya ako sa sinabi niya. Nakangiti. Tumatango. Sumasang-ayon sa mga sinasabi niya. Tama man o mali. Masaya ako para sa akin at para na din sa kanya. Kahit parehong kaliwa ang aking mga paa, ako pa din ang mas pinili niyang kasayaw. Kahit madaming mga rich kid na nandoon at umaaligid din sa kanya kanina sa dancefloor, ako pa din ang mas pinili niyang samahan siya. Shet! Ang swerte ko! Naalala ko yung kanta ba yun ni Avril Lavigne... yung skater boi! Basta huwag ninyo na lang tanungin kung bakit!

Siya nga pala... pagkatapos ko dito, pupunta ako ng National Bookstore... bibili ng Sidney Sheldon at Agatha Christie kung ano man yun!

Sa pagitan ng mga oras may masaya namang mga kaganapan!

Hindi ko akalaing magkakaganoon ang hitsura ni Grace. Late bloomer lang siguro siya. Maganda siya ngayon... at may boobs na! Nung elementary kasi kami, halos lahat ng mga kaklase kong babae eh developed na ang katawan. Siya lang talaga ang hindi. Ito marahil ang dahilan kaya ibang school ang pinasukan niya nung pagtungtong namin nung high school. Ayaw niyang makita namin siyang magdevelop ang kanyang katawan. Hinahanda niya siguro ang mga nagdaang taong iyon sa kanyang buhay para sa pagkakataong tulad nito!

Ngunit sana ganoon nga lang ang nangyari. Nakakalungkot isipin na pagkatapos ni Grace ng high school ay hanggang second year college lang ito nakaabot. Kinailangan niyang magpunta ng Japan para sa kanyang pamilya. Ni-recruit daw siya ng kapitbahay niyang bakla! At dahil sa nanggaling siya ng Japan... ano pa bang iisipin ko... Eh di animé! Ano ba yang mga iniisip ninyo! Bastos yan ano?

Anyway, marahil kaya natanggap agad siya sa Japan kasi sa kanyang hitsura at tangkad. Kapansin-pansin na ang ganda niya ngayon. Lalo pa siyang naging maganda sa maikli niyang buhok! Attracted na yata ako sa mga short-haired na mga babae. Hindi siya skinny, ayos lang. Matangkad, siguro halos kasing height ko na. Maputi at.... mahilig sa animé! Madumi na naman ang isip ninyo ha?

Matapos ang ilang pag-uusap, niyaya ako ni Rico sa dancefloor. Yuk! Siya pa yung nagyaya! Anyway, napapayag niya akong sumayaw sa dancefloor kung saan ang mga tao ay nagsasayaw o lumulundag lang sa saliw ng masaya pero maingay na tugtugin. Hinila ako ni Rico papunta sa may gitna. Pero maya-maya pa hindi ko na siya nakita!

Nakataas ang aking mga kamay at yumuyugyog ang aking katawan sa saliw ng masayang musika. Mabango pa naman ako sa mga oras na iyon, kaya ok lang na gawin ko iyon! Hihihi! Wala na nga si Rico. Hindi ko siya makita. Ang tanging nakikita ko lang (kahit madaming tao sa dancefloor) ay ang babaeng kanina pa nasa harap ko at sumasayaw!

"Hi, I'm Grace!", sabi niya. Huh? Isa pang Grace! Dalawang Grace sa isang gabi! Ang Grace na ito ay mas kakaiba, kaya tatawagin natin siyang Grace 2! Maganda siya, maputi, halos kasing tangkad ko at short-hair din ang buhok! Anong pinagkaiba nito kay Grace 1 na classmate ko nung elementary?

Ganito iyon! Sa saliw ng masaya ngunit maingay na tugtugin ng bandang nakasalang ng mga oras na iyon... isang background music ang aking narinig. Kakaiba di ba?

Pasensya na ulit at sadyang mahaba talaga.

(Sa pagpapatuloy...)

Mula sa baywalk ay nag-abang kami ng taxi na maghahatid sa amin sa Tia Maria's sa may Malate. Umupo ako sa may harapan ng taxi katabi ang driver. Si Rico ay nasa likod. Kasama namin sa taxi ang isa pang kaklase naming babae na hindi ko talaga maalala ang pangalan. Nag-uusap sila ni Rico sa likod at binabanggit naman niya ang pangalan nito. Malamang close sila nung elementary pa kami. Nalipat siguro ng section, kaya hindi ko na maalala. O siguro nag-iba lang ang kanyang hitsura. Pero sa hindi ko malamang kadahilanan ay hindi ko talaga maalala yung pangalan niya. Inis na nga siguro ako.

Papasok na kami ng kalye kung saan naroon ang Tia Maria's ng makasalubong ng taxi namin ang isang lalaking angas ang porma pati ang paglakad. Sa loob-loob ko... "Ano? Rich kid ka na nyan sa hitsura mo? Bwiset!" Tahimik lang ako sa buong maikling biyaheng iyon.

Hindi rin nagtagal at natunton na namin ang Tia Maria's. Gulat ako kasi walang entrance fee. Wala yung madalas na marinig kong "consumables" sa mga entrance-entrance na yan. Buti naman no, baka masapak ko lang ang bwakanang inang guwardiya slash bouncer ata yun ng Tia Maria's. Sa bungad pa lang ay talagang maingay na! Bumungad sa akin ang malakas ng tugtog ng bandang nakasalang. Nakakairita sa tenga ang lakas ng pagtugtog at pagkanta nila. Toothpick ng ina yan, OO! Bingi ba sila? Eto na yata yung sinasabi nilang "showband"? Pasensya na, first time ko kasi eh!

Anyway, mga 12:10 AM na kami nakarating sa Tia Maria's dahil nga sa mahabang diskusyunan kung saang lugar kami patutungo. Pumuwesto kami sa ibaba malapit sa counter. Gaya ng ibang bar at resto, inabutan kami ng menu ng waiter. Tingin. Tingin. Tingin. Toothpick ng ina yan! Ang mamahal ng pagkain! Ang sabi ko na lang sa kanila, "Sige, kayo na lang ang umorder!", sabay bitiw ng isang ngising tila plastic sa aking pakiramdam. Umorder sila ng platter, yung may free na anim na beer, pizza, at isa pang platter na may "dip" na kung ano man yun! Dahil madami kami, dalawang order ang ginawa nila sa bawat isang pagkain.

Usap. Usap. Usap. Bwakanang ina kayo! Paano kaya kayo magkakarinigan at magkakaintindihan niyan eh ang ingay-ingay ng banda! Eto ngang katabi kong si Rico eh hindi ko na maintidihan ang mga sinasabi sa akin, yun pa kayang group discussion!

In the spirit of camaraderie, nakipagkwentuhan naman ako. Kahit kanina pa ako inis sa kanila, pinilit kong maging mabait sa kanila dahil ayaw kong matulad sila sa sinapit nina Rico, Alex at Bong sa aking mga kamay. Sa kalagitnaan ng pakikipagkwentuhan, nabanggit ni Rico na si Grace pala yung katabi niya sa likod ng taxi kanina! Nagulat ako! In all fairness, may boobs na siya! Anyway, tinuloy ko na lang ang pakikipag-usap ko sa iba.

Dumating ang ala una ng umaga. Toothpick ng ina yan! Umorder pa ulit sila ng dalawang bucket ng beer! Pagsapit ng 2:30 AM, umorder pa sila ng dalawang barrel ng beer. Umorder pa sila ng sisig at meron pang hindi ko na matandaan. Siyempre, nagulat na ako! Toothpick ng ina yan! Ang lalakas uminom at umorder ng mga ito ha? Sa pagkakataong ito, hinatak ko na si Rico sa isang sulok at kumuha kami ng menu. Doon ay nag-compute kami ng inorder nila. Palibhasa mga lasing na at kami naman ni Rico ay sober, hindi nila kami napansin na nag-uusap! Putek na yan! Nagulat ako sa mga presyo! Ang lahat ng klase ng beer — Cerveza Negra, Regular Beer, SanMig Light, at Red Horse — ay tumataginting na P84.00 ang bawat isang bote! Ang barrel ay hindi ko na matandaan ang presyo, pero sa tingin ko ay P200++ iyon! Ang mga pagkain na inorder nila, toothpick ng ina yan, lahat ang mamahal! Sa may amin P15.00 lang ang beer ata. Hindi ko sigurado kasi umiinom lang ako! Hindi ako tagabili. Kung tama ang pag-compute namin ni Rico, umabot sa P5,750++ ang suma-total na lahat ng pagkain!

Kailan ba nila balak umuwi? Baka kasi madagdagan pa ang order nila eh! Malamig sa Tia Maria's, pero pinagpapawisan ako.

WARNING: THIS IS A VERY LONG RANT ENTRY! ANG ENTRY NA ITO AY DULOT NG AKING PAGKABANGENGE AT PAGKAANING DAHIL SA NANGYARI SA AKIN KAGABI! Minarapat kong gawin na lang itong by-parts para hindi nakakatamad basahin. Sa mga susunod na araw ko ipopost yung mga ibang nangyari. Paumanhin... kailangan ko lang makahinga!
MORAL: "PATIENCE IS A VIRTUE!"

Bangenge pa ako ngayong umaga. Alas singko na ako ng umaga dumating sa amin kanina. Gising na si mama. Pero ewan ko kung hindi siya natulog sa kahihintay sa akin. Hindi ba niya alam na tumawag ako kay papa kagabi para magpaalam. Nakalimutan na naman siguro ni papa.

Nakita ko si mama sa may salas namin kaninang pagpasok ko. As usual, dun siya umiinom ng kanyang kape. Nakita ko siya pero di ko siya pinansin. Ayoko ng mahabang litanya at diskusyunan... ngayon pang umagang-umaga at bangenge pa ako sa magdamag na reunion. Matutulog muna ako. Kaso, kahit anong pilit ko, hindi ako makatulog. Kaya heto ako ngayon, nagba-blog na lang.

Sa kabuuan, hindi naging masaya ang reunion naming magkakaklase. Merong mga good and bad moments na nangyari. Nainis lang ako sa bwakanang inang iyang mga so-called classmates ko! Ang aarte, mga kala mo kung sino na! Grrr...

Ganito yon. So tinext nga ako ni Rico at nagkita na lang kami sa may likod ng university kung saan may "pumping scene" akong nakita. Tapos nun, may dinaanan pa kami kasi 8:00 PM pa naman ang kitakits na iyon. So, kumain muna kami kasi 6:00 PM pa lang naman. It's friday and I know na matraffic sa pupuntahan namin kami ok lang na hindi kami masyadong magmadali. Tapos nun ay excited na kaming nagbiyahe patungo sa Figaro sa may baywalk.

Totoong mahaba nga ang biyahe. 8:45 PM na kami nakarating sa malapit sa Figaro Cafe sa may baywalk. Siyempre nag-alala kami ni Rico dahil 8pm nga ang usapan di ba? Late na kami kung tutuusin. (Eto na... dito na nagsimulang umiinit ang ulo ko!) Pero ang mga bwakanang inang mga kaklase ko yan, OO! Late na nga kami, TOOTHPICK NG INA YAN! Eh, mas late pa sila! Kung dumating ang mga bwakanang ina eh paisa-isa! Ang pinakahuling dumating eh around 11:00 PM na! Is this their idea of 8:00 PM! Toothpick ng ina yan, OO! Sayang ang oras ko! Eh di sana nanonood na lang ako ng DVD which is my habit every friday night!

Hindi pa doon natatapos ang pagkairita ko sa kanila. Mga toothpick ng ina yan. Inglesan ng inglesan! Tama nga si cofibean sa mga sinasabi niya tungkol sa mga call center agents! Ingles ng ingles, mga orcs naman! Bwiset! Yung mga ingles ng ingles na ma orcs na so-called classmates ko eh nagtatrabaho daw sa call center sa ortigas, makati at the fort! Nung tanungin ko sila kung anong course ang kinuha nila, pucha na yan... mga undergrad naman pala! Buti na lang at matatapos na ako sa aking pag-aaral! And I'm proud of what I have reached in my studies! Hindi man ako kumikita ng malaki gaya nila, makakapagtapos naman ako! Shet kayo!

Hindi pa tapos! Matapos mahintay ang kahuli-hulihang dumating ng mga bandang 11:00 PM, hindi sila makadesisyon kung saan talaga kami mag-i-stay. "Dun na lang sa CCP!" sabi nung isa. "Malate na lang tayo!" hirit naman nung isa. "Hindi sa may Timog na lang" (from Manila to QC? Grabe!) Wow! What a very organized event! Meeting place lang pala yung Figaro sa may baywalk! Mga bwakanang inang yan, OO! Naramdaman kong umakyat ang dugo sa may ulo ko. Pero agad ko itong tinimpi. Hinga. Hinga. Hinga.

Hanggang sa napagdesisyunan na namin na sa may Tia Maria's na lang kami magtungo!

Pumuslit lang muna ako dito sa internet cafe para lang mag-blog. Nakakatamad kasi yung subject ko ngayong oras na ito. Hindi naman ako pansinin kasi ako nga si TOOTHPICK di ba? Magaling ako sa pag-cut ng klase kung talagang gugustuhin ko. Pero hindi ko naman ito lagi ginagawa kasi alam kong sayang naman ang pinangpapaaral sa akin ng aking mga magulang. Minsan lang siguro, at kung may mga pagkakataon. Siguro ngayong academic year na ito, pangatlong beses ko pa lang ito ginawa... at ito na nga yung pangatlo! Marahil ito na yata ang ugali kong nakuha at naidala ko mula nung nag-aaral pa ako sa elementarya hanggang sa pagtungtong ko ng kolehiyo.

Anyway, nag-text sa akin kanina si Rico. Si Rico nga pala ay kaklase ko mula nung elementary. Sobrang tagal na pala ng pagsasama namin bilang magkaibigan. Mula pa noon hanggang ngayon ay magkasama na kami. Palibhasa number 10 tumapat yung birthday niya. May nakapagsabi kasi sa akin na kapag number 10 daw ang number ng birthday mo gusto mo daw laging may kasama. Ayaw mo ng nag-iisa parati sa kahit saanmang lakad. Ganyan si Rico, mahilig magpasama — sa registration, sa enrollment, sa banyo (kala mo babae!), hanggang sa pagpasok dito sa university — mula noon hanggang ngayon, hindi din siya nagbago! Toothpick ng ina yan, OO! Buong buhay ba niya ako makakasama? I don't like the idea of that! It's so BROKEBACK MOUNTAIN-ISH... Eeew...

Anyway, kaya nga pala siya nag-text ay dahil may reunion daw kaming magkakaklase nung elementary. Sa may baywalk daw ang meeting place. Toothpick ng ina yan! Bakit ngayon niya lang sinabi? Bakit ngayon lang siya nagtext? Pambihirang nilalang, OO! Paano kung may lakad ako? Paano kung madami akong assignments? Paano? Paano?

Buti na lang wala! Thank God it's friday! It's gimik day by the way! Woohoo! Magpapaalam ba ako sa amin? Magtetext ba ako kay mama? Tatawag ba ako sa opisina ni papa? Ano? Ano? Bahala na si batman at ang kampon ng dilim! Toothpick ng ina yan, OO! Bahala sila! Malaki na ako at gusto ko munang magdesisyon sa aking sarili kahit sa araw lang na ito. Buong buhay ko sumusunod ako sa kanila. This time, ako naman ang masusunod! Wala naman silang dapat alalahanin dahil nasa mabuti namang kalagayan ang kanilang unico hijo!

Excited na ako! Ilang oras na lang at magkikita-kita na kami sa may baywalk ng aking mga grade school friends at classmates. Ano na kaya ang mga hitsura nila? May mga anak na kaya yung iba sa kanila? Nag-aaral pa ba sila o nagtatrabaho na? May boobs na kaya si Grace, yung classmate kong maliit ang dibdib? Ang daming mga katanungan, pero ang lahat ng iyan ay masasagot lamang mamaya.

Lagot ako kay papa nito... gagastusin ko muna yung binigay niya sa aking allowance for next week. Ok lang kasi may savings pa naman ako, nasa bahay nga lang. Nga pala, bago ako magpunat dito sa internet cafe, dumaan ako sa may likod ng university, may nakita akong "pumping scene"... sa may poso!

Medyo sumaya ang klase namin kanina sa prof naming si Atty. No Case. Pano ba naman, wala siyang ginawa kanina kundi ang magkwento tungkol sa nangyaring exclusion kay Miriam Defensor Santiago sa short list ng mga nominees for Cheap Justice. Well, natatawa rin ako talaga. There was a debate whether the exclusion of Miriam Defensor Santiago from the list of Cheap Justice “hopefools” had anything to do with the Judicial and Bar Council alledged ‘partisanship.’ Sa tingin ko, oo. Epal si Miriam para sa mga taga council. Isa pa outsider siya and an obvious ally ng administration. Legally, walang problema dahil lahat naman ng qualification ay na-meet ni Miriam. Maliban lang na talagang epal siya para sa mga taga council, nyahahaha! Ano naman ang magagawa niya? Nomination is not based on grade. Although certain requirements should be met, to be nominated for Cheap Justice is to be voted by the council. The bottom line is, nomination is cooked and served by the JBC. Malamang hindi masarap na putahe si Miriam kaya hindi na inihain. Nyahaha! At dahil bilog ang buwan ng mangyari iyun, nagkaroon na naman ng mga atungal na kadalasa’y naririnig natin sa mga institusyon ng mga baliw. Nyahahaha!

Nga pala, madalas kong mahuli si Atty. No Case na tingin ng tingin kay Janine, yung magandang crush ko na may anak na. Toothpick ng ina, kita ko talaga nakatingin pa sa binti ni Janine. Pano ko nakita? Eh kasi pati ako napapatingin sa binti ni Janine nyahahaha!

Maaning-aning si Mama kanina sa pag-aayos ng mga damit na ipapadala dun sa nasalanta ng Typhoon Reming. Pati ako nasigawan. Ang bagal ko raw kumilos. Ang lamya-lamya ko raw. Sino bang hindi tatamarin kung bigla kang gigisingin ng mga alas 5AM para pagbuhatin ng mga damit? Dapat raw nasa Bicol daw agad yun ng mga tanghali, kasi raw baka maunahan sila ng isa pang charity groups na magpapadala rin dun. Toothpick ng ina, the hell? Ano ba yun, paunahan? Pati ako naaaning kay Mama. Tapos nakita ko pa yung isa kong t-shirt na hindi ko pa sinusuot. Toothpick, kakabili ko lang ng oxygen shirt na yun, may tag price pa nga eh, tapos nakita ko dun sa mga ibibigay ni Mama. Siyempre kinuha ko. Marami akong mga damit na used na at pwede kong ibigay, wag naman yung hindi ko pa nasusuot. Sabi ni Mama, bibigyan na lang daw niya uli ako ng pera pambili. Kailangan daw mga bago para maimpress yung mga taga NDCC (National Disaster Coordinating Council). Kakahiya naman daw sa kakilala niyang Colonel na coordinator dun kung puro luma na yung mga ibibigay niya. Hah? Ano raw? Napailing na lang ako. Bahala siya, tutal ibibili naman niya ako ng bago. Di ko alam kung anong nasa utak ni Mama. Ang alam ko lang, wala sa puso niya yung mga charity works na yan. I'm sure kung nandun siya sa Bicol, todo ang picture-taking niyan.

Muntik ko nang maibuga sa harapan nina Mama yung soup na kinakain ko kaninang nag-aalmusal kami nang sabihin nilang plano nilang kunin yung anak ng labandera namin para maging katulong dito sa bahay. Buti naisara ko agad ang bunganga ko. Kasi naman... Hindi yung planong pagkuha ng katulong yung ikinagulat ko. Ang ikinagulat ko eh yung plano nilang gawing katulong yung anak ni Aling Leti. Nakita ko na yun, noong highschool pa lang ako. Toothpick ng ina, hindi naman mukhang katulong yun eh. Mukha ngang muse yun sa school. Sa puti at ganda, hindi mo akalain anak lang ng katulong yun. Baka yun pa ang pagsilbihan ni Bakekang. Eh tapos dalaga na ngayon yun. Nakakailang. Pero sympre dahil maganda, parang may "kumikiliti" sa akin. Matutuwa ba ko o ano? Medyo nakahinga rin naman ako ng maluwag nang sabihin ni Mama na "maglalaba," "magpaplantsa," at "maglilinis lang" ng sala namin yung babae. Pumapasok din daw kasi sa school yun tuwing hapon. Nung tinanong ko sina Mama kung ilang taon na yun, biglang nagkatinginan yung dalawa at parang napaisip ng malalim. 19 daw. 19 at maganda at magiging katulong namin. Aatakihin yata ako. Anyway, plano lang yun. Baka magbago pa isip nina Mama.

Buti at nakapagpahinga ngayon. Hindi kaya exaggerated ang Malacañang nang sabihing walang pasok ngayon? Kasi naman, maggagabi na pero hindi pa rin pumapatak ang ulan. Hindi rin malakas ang hangin. Pero signal no. 2 na raw. Pero ayos na rin, at least makakapagpahinga rin. Movie marathon uli ako mamaya. Ayaw ko munang isipin ang mga librong babasahin ko at baka mabadtrip na naman ako. Pwedeng family day bukas kasi bukod sa holiday eh may bagyo pa. Usually kasi, kahit holiday pa yan, pumapasok pa rin sina Mama at Papa. Toothpick ng ina, ano sila, call center? Ewan ko na lang kung pumasok pa sila bukas.

Nagtext din sa kin si Jimi kanina. Ang init daw ng ulo lagi ni Gwen. Hindi raw kaya buntis yun? Abah malay ko, sabi ko. Anong alam ko dyan? Ni GF nga wala pa ko eh. Madalas daw silang mag-away ngayon kasi itong si Gwen labas ng labas at kung san-san rumarampa na akala mo eh dalaga pa rin. Yan na nga ba ang sinasabi ko kapag nag-asawa ng biglaan. Hirap na hirap na raw siya sa pag-uugali ni Gwen at bibigyan na raw niya ito ng ultimatum. Wala akong maiadvice masyado kay Jimi kasi wala pa kong alam sa mga ganyang relationship. So magtiis muna siya kay Gwen. Ang problema niyan, ASAWA na niya si Gwen. Kung aabot sila sa puntong magkakaroon sila ng annullment, sana eh wala pa silang anak. Kawawa naman yung bata kung ganun.

Nakakatuwa naman kung bakit naisipan kong magblog ngayong umaga, samantalang dapat ay matulog pa ko dahil mag-aalas tres na yata ako nakatulog kanina gawa ng hinayupak na libro na pinabasa uli sa amin ni Miss Tapia. 468 pages in one night. Toothpick ng ina, pol sci student pa lang ako, eh pano pa kaya kung law na? Kaya ko kayang maging abugago tulad ni Papa? Oh talagang ginagago lang kami ni Miss Tapia? Anyway, hindi yun ang dahilan kung bakit ako nagising at napablog. Ang may salarin kung bakit ako nagising ay itong text message galing sa SUN:

Shhh...wag kang maingay. Hinahanap nila ako! Ikaw ang pinili ko, kaya sana payag kang ako ang maging virtual BF or GF mo! Sagutin mo na ako. Text BF or GF to 2346 na!!

Toothpick di ko alam kung matatawa ako o maaasar sa bagong pakulo na naman ng SUN. Eh pucha parang nang-iinsulto eh, parang alam na wala akong GF. Pero parang napaisip ako. Toothpick ng ina! Pagkakataon ko nang magka-GF dito hahahaha! Virtual GF, toothpick ng ina! Pero parang napakadesperado naman ng taong kakagat sa ganitong pakulo. Kalokohan. Akala siguro ng SUN na to eh hindi na ko magkakagirlfriend. Puwes itaga mo sa bato! Bago ako grumadweyt may GF na ko!

Log out na ko at baka makatulog pa. Bukas na bukas din itatapon ko na 'tong simcard na to.

Nakatanggap ako ng email mula kay yatot ngayon lang. Ito ay tungkol sa totoong photoshoot ni Angelica Panganiban before the actual photoshoped Ginebra San Miguel Calendar Poster niya ay lumabas at talaga namang nagkalat sa net. Pero nakalagay dun sa e-mail nya na post at your own risk! Gusto nya lang sigurong i-share sa akin ang mga photos na iyon. Medyo kakaiba talaga. Bwakanang inang iyan oo! Ang masasabi ko lang ay talagang napakagaling na nating mga Pilipino ngayon lalung-lalo na pagdating sa larangan ng computer!

Anyway, sabi nga ni yatot, POST AT YOUR OWN RISK! Toothpick ng inang iyan! Ang hirap magdesisyon. Naaawa kasi ako kay Angelica Panganiban dito sa hitsura niya sa mga photos before nung photoshoped calendar. Kung nakikita ninyo lang sana yung mga photos na ito, as in, sobrang laki ng pinagkaiba sa actual photoshoped calendar! Let me emphasize nga ung photoshoped calendar! Bwakanang inang iyan, OO! Kasi naman talagang nakakadismaya o nakakahiya para kay Angelica Panganiban ang gawin iyon! Hindi na iyon katawan niya, "for crying out loud!" (Tama ba yung gamit ko ng expression?)

Nadistract tuloy ako dito sa ginagawa kong research! Toothpick ng inang iyan! Ang hirap kayang mag-aral ng mga batas at kung anu-anong mga bagay tungkol dito! Tapos once na nadistract ka na, ang hirap na kayang makabalik. Itong Angelica Panganiban naman talaga, OO! Grrr...

Hindi ko alam kung kailangan ko pang ipakita yung mga picture ni Angelica Panganiban dito. Hindi ko na lang ipopost. Mag-iiwan na lang ako ng mga link sa kung saan mang mga salita dito sa entry kong ito. Madali ninyo naman siguro mahahanap ang mga links dahil iilan lang naman iyon at saka malamang ay may kulay iyon o yung kakaiba ang kulay sa lahat! At para sa kasiyahan ng marami, mag-iiwan ako ng isang laro! Hanapin ang nakakadismayang mga larawan ni Angelica Panganiban sa loob ng aking entry na ito! Mag-enjoy sa paghahanap yung mga "perverts" dyan! Toothpick ng ina kayo! Magbago na kayo! Perverts!

Sinasamantala ko ang pagiging libre ko ngayong oras na to sa pagboblog. Nandito ako sa school ngayon at 30 minutes na lang ay lalarga na kami papuntang Makati dahil sa research namin. Toothpick, sana lang ay may maabutan pa kami. Paunti na nang paunti ang mga libreng oras ko dahil sa pagbabasa at paggawa ng mga research papers. Minsan nadedemonyo na kong magpagawa ng mga research sa mga websites na gumagawa ng ganun. Kung magpagawa ng mga research tong mga hinayupak na professors namin eh akala mo sa kanila lang umiikot ang mundo namin. Feeling ko magsusuper saiyans na naman ako. Kanina nga eh naasar ako sa mga junior pol sci students sa'men dahil nakikita ko silang pa-easy easy lang. Sige, magpakasaya kayo hangga't pwede pa. Ang nakakaasar pa niyan, wala man lang kasupo-suporta si Papa sa mga ginagawa ko, samantalang siya ang nakaranas ng mga ganito. Toothpick ng ina, tapos ang lakas ng loob na pilitin akong mag-abugago tulad niya.

May nagtext nga pala kagabi sa 'kin habang nagbabasa ako ng libro tungkol sa administrative law. "hi,cn u b my txtm8." (sigh). Ang corny naman nito. Tinanong ko, "hu u?how did u gt my #?" Nagreply siya, "wla lang.random lng.so cn we b txm8?" Hindi ko alam, pero siguro dahil mainit na rin ulo ko dahil naistorbo ang pagbabasa ko, napareply ako ng "get lost.dnt hve tym 4 silly games.find a playm8 smewhere else"

Masama ba ko? Usually, hindi naman ako ganun eh. Masyado lang talaga akong abala nun at yung mga ganung tipo ng text eh hindi ko mabibigyan ng panahon. Buti nga nagreply pa ko eh. Hahaha. At saka hindi ako naniniwala sa mga ganung "random" dialling para lang makakuha ng textmate. Ang babaw. Kung sino man yun, ang babaw.

Speaking of text, eto si Mama kakatext lang. Tinatanong kung anong oras ako uuwi at magluluto raw siya ng dinner. Shocks. Hindi kaya impostor yung nagtext sa kin? Di ko na matandaan kung kailan yung huling nagluto si Mama ng hapunan. Elementary or highschool? Di ko na maalala. Tatawagan ko na lang siya mamaya at baka hindi si Mama yun.

Okay, time's up for me. Log out na ko.

That was quick, brutal and definitive. Sapat na siguro ang ginawa ni Manny "Pacman" Pacquiao kay Erik "El Terible" Morales para siya ay tanghaling no. 1 pound for pound boxer in the world today. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ng Ring Talk ngayon kay Pacquiao. Hindi naman ako makapagcomment dun dahil na-banned ako simula ng murahin ko ang isang Mexican shithead na walang ginawa kundi ang gaguhin ang lahing Pinoy. Malamang nandun na naman siya at nambuburaot sa mga fans ni Pacquiao.

Biruin mo nga naman ang nagagawa ng laban ni Pacquiao. Hindi na umalis si Papa papunta run sa meeting kuno niya. At si Mama hindi na rin umalis papuntang Muñoz para dun sa mga charity works kuno niya. Pero ang tingin ko kinansel na rin nila ang meeting dahil nga sa "Grand Finale." Naging holiday na naman sa Pinas sa loob ng ilang oras. Parang apektado na yata ng laban ang utak ng mga Pinoy, pati yung isang Filipino Catholic Bishop eh nagsabing okay lang daw pumusta sa laban ni Pacquiao dahil katuwaan lang naman daw. Hahaha! Eh di i-legalize na ang Jueteng, katuwaan lang naman din yun sa iba eh, di ba? And speaking of sugal, toothpick ng ina, nakakainit ng ulo ng makakita ako ng "halimaw" sa ring pagkatapos ng laban ni Pacquiao. Kapalmuks talaga, bakit pinaakyat ng mga security guard ng Wynn Hotel ang halimaw na ito? Pihadong panalo na naman ng milyones sa pustahan ang hinayupak.

Million dollars na naman ang kinita ni Pacquiao. Kung nakita nyo lang sa TV ang bagong bahay ng dating panaderong ito na malapit nang matapos sa General Santos City, mapapa-"wow" ka sa inggit. P35 million pesos daw ang halaga nito. Gumastos sina Papa ng almost P2+ million daw sa three-bedroom house namin nung natapos ito noong 1996. Maganda na 'to. So papano pa kaya yung 35 million? Malamang palasyo na yun. Hmmm... napapag-isip ako nito ah. Baka may B.A. in Boxing sa university namin, makapag-inquire nga, hehehe.

Bakit si Mama at Papa ang magulang ko? Bakit kailangang pikutin ni Gwen si Jimi? Bakit hindi na lang magresign ang mga professors na kagaya ni Sir Juan Tamad at Miss Tapia? Bakit hindi ako ang sinagot ni Nikki noon? Bakit tanga ang mga tao pagdating sa pag-ibig? Bakit hindi ko siya makalimutan kahit na sinaktan niya ako? AT BAKIT WALA PA RIN AKONG GIRLFRIEND?
Ewan!
Eto naman ang mga tanong ng mga pilosopo kong kakilala:
• Pwede bang uminom ng softdrinks kapag coffee break?
• Pang-bathroom lang ba ang bathroom tissue?
• Bakit pula ang tawag sa egg yolk samantalang color yellow naman yon?
• Bakit ang rugby ang hindi dumidikit sa bote nya pero kaya naman niyang pagdikitin ang bote?
• Ang century egg ba 100 years bago magawa?

May nakakaalam ba ng sagot sa mga katanungan ito?

Parang kakanin na nilanggam ang bagong classmate naming si Janine kanina sa research. Wow naman kasi ang ganda. Tumahimik lahat nung pumasok siya sa room namin. Taas ng kilay agad ang bruhang si Effy. Napatitig kami lahat. Pinaghalong Bubbles Paraiso at Iya Villania ang itsura, as in. In a second, nakalimutan ko si Nikki. Tinanong niya kung ito raw ba yung klase ni Att. No Case. Napa-oo agad yung mga nasa unahan ng pinto. At yun na nga, since wala pa'ng prof namin, pinaligiran agad siya ng mga presko, manyak at babaero naming classmates. Napapatingin lang ako, maganda talaga kasi eh. Another irregular student who appeared out of nowhere. Nagkaroon ng kwentuhan, at pagkatapos ng ilang minuto eh unti-unti ring nag-alisan sa pagkakakumpol yung mga kumag. Lumapit si Eric at binulungan ako, "Twenty-three. Pero may anak na, tol."

Ay ganon? Ewan. Parang nanghinayang ako. Pero hindi halata na may anak na yun, sa totoo lang. Siyempre kung may anak na, malamang may asawa na rin. Swerte naman ng asawa nito. Sadyang may mga ipinanganak na mapalad sa pag-ibig...

Di dumating si Atty. No Case. Baka may "hearing" na naman. Kaya wala pang 12pm ay uwian na agad. Nakita ko si Janine na lumabas na rin. Hindi naman siguro masamang magkacrush sa kanya noh? Haaay...

Napapasarap ang kwento ko ah. Gawa muna ako ng report sa Legal Science. Dudugo na naman ang ilong ko nito. Wala pa rin sina Papa at Mama. Mukhang magbubukas na naman ako ng de-lata. (sigh)

Nararamdaman ko na ang bigat ng mundo ngayon pa lang. Di pa ko tapos sa nireresearch ko sa isang law firm at eto biglang pumapapel na naman sa eksena ang teaching machine na si Miss Tapia. Feeling ko nung Sabado sasabog ang utak ko sa kung anu-anong terms and explanation na binato niya sa 'min like sa Law on Obligations and Contracts. Di pa nga namin pinag-aaralan ang validity of contracts tapos biglang dadaldalan ka ng tungkol sa unilateral at bilateral contracts ek-ek with all these authors and books na hindi namin alam kung saang library hahagilapin. Buti na lang at isang subject lang kami every Saturday.

Pagkatapos ng klase, kinontak ko ang barkada kung merong gimik. Toothpick ng ina! Meron nga! Pero hindi ako kasama! May kanya-kanyang lakad ang mga mokong. Si Alex, kasama ang pinsan at pupuntahan raw yung Uncle nilang may sakit. Si Rico, may lakad kasama ng ibang set of friends from college na puro mga babae. Swerte ng kumag. Si Bong naman ay may ka-SEB raw (swimming eyeball ungas!) at sa private resort daw somewhere in Antipolo. Pinapasama ako pero ano naman ang gagawin ko dun at sinong kilala ko dun? Marami raw chix at siguradong naka-bathing suit daw. His "hornyness" knows no bound. Di na ko magtataka kung sumunod yan kay Jimi na ngayon eh madalas text ng text sken at nasasakal na raw kay Gwen. Too bad.

Ano kayang status ko ngayon kung girlfriend ko si Nikki? Malamang baka mabaliw ako dahil maraming nanliligaw dun. It could get rough. Ewan ko ba, di sa pagmamayabang pero marami namang nagsasabing gwapo ako at may appeal, pero di ko alam kung bakit parang wala akong tiwala sa sarili pagdating sa ganyang bagay. Nikki... grr... naaasar ako sa'yo! Tapos parang gagamitin mo pa ko para magselos ang asshole mong boyfriend! Hindi lahat makokontrol mo! Magsama kayo! Toothpick ng ina! Sumama ka na rin Miss Tapia! Toothpick ng ina kayo!!! Pahirap kayo sa buhay ko!

Nasasabik sa ikatlong araw ng eskuwela...

Bakit first day lang ba ng school ang may "high"? Actually hassle ang linggong ito! Nakakainis kasi na for the 4th consecutive year, kaklase ko na naman si EFFY, as in EPIFANIA! Hahahaha... Effy-Effy ka pa dyan, eh ang pangit naman ng buwakananginang pangalan mo! Ang baho!

Anyway, si Effy ay isang LIVE HUMAN SARCASM! Bawat sabihin nyang mga salita, bawat boses na lumalabas sa kanyang bunganga ay puno ng tuya o sarcasm nga sa ingles! Siguro sa ibang entry ko na lamang isusulat ang kayang pagiging LHS o LIVE HUMAN SARCASM! TOOTHPICK NG INANG IYAN! Basta ang hirap iexplain!

Anyway, si Effy ay hindi mo aakalaing isang LIVE HUMAN SARCASM! Kasi maganda siya, proportioned ang katawan, sexy ika nga, long hair, makinis ang face at hayop ang tindig at porma. In short, the perfect lady! Pero ang hindi alam ng lahat, may magaspang siyang pag-uugali. Actually campus crush nga siya e, pero kaming mga blockmates nya ang walang gusto sa kanya. Bwakanangina iyan, oo! (Don't you dare mess up with me cause I'll end up EFFY-ing you!)

Pero hindi pa yan ang hassle. Ang hassle eh nung narinig ko si Effy na ipinagmamalaki nya yung pagigi nyang "filthy rich". At dahil "filthy rich" siya nakabili siya ng DVD (na hindi daw pirated kundi copied from the original) ng paborito kong palabas nung batang-bata pa ako... yung SHAIDER!

Toothpick ng ina yan! Ang tagal ko na kayang naghahanap ng dvd ng SHAIDER! Bigla ko tuloy namiss si Annie at kanyang maalindog na ngiti at puting panty! Haay... Eh di ba nga inis ako kay Effy, pero dahil sa yung Shaider na yung pinag-uusapan dito, nagpaka-plastic muna ako! Lumapit ako sa kanya at nakiusap na bilhan naman ako ng Shaider at babayaran ko na lamang siya afterwards. Toothpick ng ina yan! Para akong asong naglalambing sa kanyang amo! Bwiset!

Last Tuesday nga nangyari iyon. Kaya nung araw na iyon behaved ako sa kanya, as in maghapon! At kanina nga nakuha ko na yung copied-from-the-original-DVD ko ng SHAIDER! Bwahahaha.... At dahil nakuha ko na, back to normal na ulit ang lahat! Galit na ulit ako sa kanya! Bwakanang inang iyan! Manigas siya noh! Hindi ako magpapakabait ng husto para lang sa kanya! Baguhin niya muna ang ugali niya. Anyway, excited na akong panoorin ang complete copied-from-the-original-dvd ko ng SHAIDER! Annie here I cum, este come!

Kanina, nagpaalam ako kung pwede kong gamitin ang nag-iisa naming sasakyan, yung Honda Civic, dahil out of town si Papa at may raket na naman yata. Hindi ako pinayagan ni Mama. Gagamitin daw nya yung sasakyan. Normally, sumasabay si Mama kay Papa sa sasakyan dahil magkalapit lang naman yung office nila. Marunong magmaneho si Mama, pero dati kahit hindi ginagamit ni Papa yung sasakyan eh nagko-commute na lang siya. Nitong mga nakaraang buwan, o taon siguro, napapadalas na yung gamit niya sa kotse. Sinabi ko na ako na lang ang gagamit ng kotse at ako na rin ang maghahatid at magsusundo sa kanya dahil may kailangan lang akong puntahan sa isang law firm sa Makati. Sabi niya wag na raw at kailangan niya talaga yung kotse. Tinanong ko kung bakit. Sabi niya "for charity works" daw. Charity what?!

Nagmember daw siya ng isang charity organization dati pa at ngayon lang daw siya magiging active uli. At kelan pa siya nagkaroon ng oras sa mga ganun? Toothpick, don't get me wrong. I have nothing against charities and all these samaritan works. The thing is, kung sa akin nga wala siyang oras, dun pa kaya? Charity begins at home, diba? Ang nakapagtataka lang eh nagkakaroon lang siya ng oras kapag nagagamit ang sasakyan o kapag wala si Papa. Weird.

Nagsimula na ang kalbaryo namin sa research, a.k.a thesis. Maghahalo na naman ang balat sa tinalupan. At dahil si Prof. Fussy (as in mabusisi siya) ang may hawak sa 'min, matinding pagsusunog na naman ng kilay ang mangyayari nito. At may isa pa kong subject na mukhang mahirap. Samahan pa ng isang nakapanggigigil na prof. Magtrip kaya ako? Ibagsak ko kayo mga 'to? Utut! Sayang din naman yung mga pinagsasabi ni Rousseau at Locke kung wala akong diploma. Sayang ang tuition. At saka kawawa naman parents ko kung bagsak ako, mapapahiya sa mga kakilala nila. Sabihin pa nila eh hindi marunong magpalaki ng anak ang parents ko. Sabihin pa nila eh walang oras ang mga magulang ko sa ken kaya ako nagloko. Hindi naman totoo, diba?

Pasukan na naman! Okay na sana ang last sem ko kung hindi sana napakasaya ng mga instructors ko ngayong sem. Hindi naman sila lahat pero naipon na ata ngayong sem ang worst professors.

Si Miss Tapia feeling nya eh klase nya lang ang pinapasukan ko. Aba! Isang chapter na agad ang pinababasa at may reaction paper pang pinagagawa. Si Sir Juan Tamad, as usual, tamad pa rin. Reporting na naman ng buong sem kagaya nung lst time na naging teacher ko siya. Hindi ko alam kung sino sa kanilang dalawa ang nakakatuwa. Si Miss Tapia na sobrang sipag o si Juan Tamad na hindi nagdidiscuss ng lessons. At ang pinakamalupit, si Atty. No Case! Sabi nila, sobrang bookish daw nito. Word per word ng sinabi nya lang ang tamang sagot. Pati opinion mo mali. Saan ka naman nakakita ng ganyan? Nagtataka nga ako kung bakit hindi pa siya naalis dito sa university kahit sobrang dami nang nagrereklamo sa kanya. Buti na lang at absent siya nung Monday.

Buti pa yung bago naming prof. Fresh graduate daw siya ng MA. Mukhang mabait pero sabi nga nila, looks can be deceiving. Baka mamaya, nagpapanggap lang itong anghel. Pero promise ang ganda nya. Kaya naman hindi ako inantok sa klase nya. Yun nga lang, hindi ko naintindihan ang mga pinagsasabi nya. Nakatingin lang ako sa kanya habang nagdidiscuss siya. Hay! Sana Thursday na ulit!

When I was a kid I used to ask my parents when I was going to have a sibling. The answer was always a resounding “soon, anak, soon.” Ganoon lagi. Di ko sila tinantanan ng kakatanong, palibhasa batang makulit na gustong magkaroon ng kapatid. Yung madalas ay naging minsan; yung mga buwan ay naging taon — umabot rin ng halos isang dekada ang pagtatanong ko kung kelan ako magkakaroon ng kapatid. Eventually, I got tired. Dalawa lang naman ang pwedeng maging dahilan kung bakit wala akong kapatid eh. Hindi dahil may sakit ang magulang ko. Hindi dahil maselan ang pagbubuntis ni Mama; hindi rin dahil wala nang ibubuga si Papa (yun pa! tingin ko nga may babae yun eh...). Sa lahat ng mga walang kwentang excuses na pwedeng ibato sa hindi pag-aanak, eto ang lalong nakakainis...

1) BUSY KASI SILA KAYA HINDI MAGKAANAK.
2) O TALAGANG WALA SILANG BALAK NA MAG-ANAK PA.

Nakakalungkot. Tingin ko, para silang mga makina. Mga tau-tauhan ng isang walang pakiramdam na lipunan. Well, hindi naman totally na malungkot ang childhood ko. Kahit paano, lumabas din kami kahit paminsan-minsan noong bata pa ko (may ibang memories din ako sa Star City). Nagkaroon din ako ng mga party. Yun nga lang laging nandun yung mga kumpare ni Papa at yung mga sosi na kachokaran ni Mama. Okay lang naman yun. Maliban lang na mas marami pang bisitang matanda kaysa bata. Toothpick, diba?! I just thought...what if I had a brother or a sister? Magiging “mas okay” kaya ang buhay ko?

Hindi rin siguro. Kung ganito ang style nina Papa, wag na lang din siguro. At baka maging gago lang ang magiging kapatid ko. Kung lalaki, magiging addict. Kung babae, dalagita pa lang pakawala na. At syempre, sino pa ba ang masisisi kung ganoon ang nangyari? Eh di magulang. Pasalamat nga sila sa ken dahil hindi ako gago. Hindi ako nagloko. At wala akong bisyo.

Di ko lang alam kung hanggang kelan. Pumuputok din ang bulkan pagkalipas ng ilang taong pagtulog, diba?

Sa mga maganda ang naging umaga, magandang araw. Sa mga pangit ang naging umaga tulad ko, well, malas natin. Paggising ko kaninang umaga ay sinalubong ako ng umaalingawngaw na bahay. Haha. Since wala na namang tao sa bahay at ang pangit naman magmukhang domestic ako, lumabas ako para maglakad-lakad. Anak ng toothpick, malay ko bang umuusok ang daan sa init?! Pati tsinelas ko yata sunog ang ilalim! Sumilong kaagad ako sa may tindahan at bumili ng softdrinks. Napagalitan pa ko nung tindera dahil umagang-umaga raw eh softdrinks kaagad. Pakialam ba nya! Toothpick ng inang yan! Pakialamera! Buti nga bumili pa ko eh. Bihira lang nga ako bumili sa kanya, tapos pinagalitan pa ko. Bwiset!

Anyway, habang nagmumuni-muni ako dun tungkol sa buhay-buhay at pinapanood yung tindera magcalculator para mabigyan ako ng sukli (3 piso lang sukli ko), eh nilapitan ako ng isa pa naming kapitbahay. Hindi ko siya masyadong kilala. Ang alam ko lang ay pang-apat na niyang anak yung kasama niya sa tindahan. Sayang, bata pa naman siya. Late 20’s pa lang ata tapos apat na ang anak! (Laspag na laspag na ito, bwehehehe!) Binati ako by my first name. Wow! Kilala niya pala ako. Iba na talaga ang kilabot ng barangay!

Akala ko naman eh kung anong kailangan niya. Paano naman eh puro palabok ang sinabi. Mukha ba akong pansit? Kesyo daw ang swerte ng magulang ko (ako lang ang hindi swerte sa kanila) at ang bait ko naman at ako ang nagbabantay ng bahay di tulad ng iba (wala lang akong choice). Kulang na lang tinapa, chicharon at kalamansi pwede ng i-serve. Anyway, nalaman ko nung huli na may iniisip daw siya at dahil Pol Sci ako, baka daw masagot ko. Naguguluhan daw kasi siya sa libro ng anak niya sa school. Napaisip ako. Si Mama ko kaya ganon kaseryoso sa pagbasa ng libro ko dati? Ako nga hindi ko yata nabasa lahat ng libro ko.

Eh, anyway, sabi ko sa kanya, susubukan kong sagutin ang tanong niya. Tinanong niya sa ‘kin bakit daw ang Philippines pag isinusulat sa libro eh "The Philippines.” Pwede naman daw na “Philippines” na lang. Sabi ko kasi islands tayo kaya “The Philippine Islands.” Nung naisagot ko na, naalala ko bakit yung Indonesia hindi naman “The Indonesia.”

Hindi na ko nakasagot. Bakit nga ba kasi? Dahil dun tayo nakatira kaya dapat espesyal at merong “The”? Eh yung mga Canadian books naman hindi naman nila sinasabi na “The Canada.” Bumalik na lang ako ng bahay, iniwan ko siya dun na kinukulit yung tindera. Sabi ko na lang, hindi ako geographer at historian. Future politician ako. Kinagat yata yung excuse ko at hinayaan na ko, hahaha.

Hindi tuloy ako nakakain ng lunch kakaisip. Malala pa to sa exam ko ah! Yung exam ko, after ng time limit limot ko na. Eto, grabe baka hindi pa ko makatulog! Ang lakas ng impact sa aking pagkatao! Chineck ko pa yung mga libro ko, “The Philippines” nga nakalagay! Aba akalain mo! Buwiset na kapitbahay yan, binigyan pa ko ng problema! Sa dami ng kailangang gawin sa buhay, naisip pa niya yun?! Kumadyot na nga sya ng makailang beses tapos naisip pa nya ang ganung bagay! Toothpick naman... ang lupet! At syempre, pinasa naman niya sa kin di ba? Parang chain letter to ah, pasa-pasa lang...BAKIT NGA BA MAY “The” ANG “The Philippines?!” Kayo alam nyo ba kung bakit? Pakisagot naman ako oh!

Teka, teka.. para matigil na ang mga kahibangan at intriga sa buhay-buhay ng mga tao sa pagilid ko, tutal blog ko naman ito and I'm entitled to whatever i'll do with it (o English yan, at hindi pulse alarm), buhay ko naman!

Well, well, well, dahil holiday kahapon at kahit hindi naman masyadong ramdam dahil wala ngang pasok, mabuhay ang mga buhay! Halloween movie marathon ako sa kwarto ko. Umalis kasi sina Mama at Papa papuntang sementeryo sa probinsiya nung 31 ng gabi. Hindi ako sumama dahil I hate long travel lalo na kung si Mama ang kasama. Nerbyoso kasi siya kaya si Papa naman e 30kph lang yata ang takbo ng sasakyan.

Okay. Buti na lang bukas ang Video City na malapit sa amin kaya nagrent ako ng VCD and DVD — Shutter (hindi ko pa kasi napapanood at maganda raw ayon sa mga nakapanood na), Identity (para kasing tumutugma yung title sa paghahanap ko ng identity ko ngayon) at siyempre ang walang kamatayang Feng Shui (na pinanood ko for the nth moment!)

Minsan matatakutin ako, minsan naman hindi. Kahapon okay naman manood kasi maliwanag naman. Kaya tatlo lang yung kinuha ko eh para hindi ako abutan ng dilim (hehe). Maganda nga ang Shutter, nakakapangilabot at mukhang ayaw ko na ring hawakan yung camera ko pagtapos. Mahilig pa man din akong kumuha ng mga pictures. Yung Identity, well, okay lang din. Pwede pa lang ganun? Multiple personality? Siguro may ganun si Gwen kaya kung anu-ano ang sinasabing panlilinlang. Stop! Tama na ang buhay ng ibang tao. The best pa rin ang Feng Shui!

I finished watching around 4pm. Hindi na rin ako nakapaglunch dahil nabusog na ako sa mga chitchiriang kinakain ko habang nagkukunwaring hindi natatakot. Sobrang gulat ko nga noong biglang bumakas yung pinto ng kwarto ko, akala ko kung ano, si Mama lang naman pala. Dumating na sila at pinagalitan pa ako dahil hindi man lang daw ako naglinis ng bahay. Aba! Malay ko ba na kailangan pa lang maglinis!?

TInanong ko sila kung bakit ang bilis nilang dumating. "Need to go to work tomorrow," sabi ni Papa. Toothpick, ang lagay pala eh hindi sila nagleave until Friday. Work, work, work. Now I know why he is a dull boy.

Sa awa ng mga santo, wala namang dumalaw sa aking mga kaluluwa at naenjoy ko talaga ang All Saints Day ng mag-isa. Bow!

Naalala ko lang. Mga bwakanang ina kayo.

Maikwento ko lang. Toothpick! Muntik ko nang makalimutan. Nung nagkayayaan kami nina Alex, Rico at Bong na mag-inuman, napag-usapan nga pala namin yun nangyari kina Jimi at Gwen. Ayon sa aming pag-uusap, natuklasan ko, palibhasa hindi pa ako ganun "kalasing" nung mga oras na iyon hindi katulad nila na lango na ang pag-iisip at lunod na sa masamang ispiritu ng alak, na HINDI PALA BUNTIS SI GWEN!

Niloko lang ni Gwen si Jimi para hindi na ito mapakawalan. Oo may nangyari na nga "raw" sa kanilang dalawa. WOW! Kainggit naman tong si Jimi, kala mo eh babading-bading, biruin mo ang lakas pala ng appeal. Ayun, kinuwento pa ni Jimi kung pano "raw" nangyari. Toothpick ng ina yan! Kung sasabihin ko pa ang mga detalye e malamang alam nyo na iyon.

Ayun na nga. Sa gitna ng pag-uusap namin, nasabi kong "ANO? PULSE ALARM?". Sandaling katahimikan. Tapos bigla na lamang silang nagtawanan. Ilang sandali pa, narealize ko yung "pulse alarm" na sinabi ko ang pinagtatawanan nila. Nainis talaga ako! Muntik ko ng basagin yung bote ng beer sa mga ulo nila hanggang sa makita ko itong duguan! Toothpick nang inang yan, oo! Mabuti na lang at marunong akong magtimpi at umintindi. Lasing sila at ako ay hindi. Kaya ang ginawa ko para man lang makaganti sa kanilang tatlo, e, sinukahan ko sila! Alam ko yun at hindi nila alam dahil mga pikit na ang mga mata nung ginawa ko iyon! Mabait pa ako nyan!

Eh ano ngayon kung nasabi ko yung pulse alarm. Eh ano ngayon kung bumaluktot ang dila ko. Eh ano ngayon kung nasabi kong "pulse alarm" imbes na "false alarm". Lahat ng tao nagkakamali. Mga buwakanang ina nyo! Si Jimi nga nagkamali nung sunggaban niya agad si Gwen at nabuntis niya pero "pulse alarm" naman pala. Bwahahahaha! Buti nga sa inyo! Bwiset!

May bagyo raw. Kaya pala kaninang madaling-araw eh ang lakas ng hangin. Nagising ako kanina kasi umiingit yung bintana sa kwarto ko kasi medyo nakabukas. Tumingin ako sa alarm clock. 3am. Ewan ko, pero bigla kong naalala yung movie na "The Exorcism of Emily Rose." Sabi dun, malakas daw ang "powers" ng mga demonyo kapag ganung oras. Haha! Eh di naman ako makakatulog nun kanina kung di ko isasara ng maayos. Isinara ko. Ayun. Tumigil. The hell with the demons.

Yun lang, naistorbo na ang tulog ko. Biglang nawala yung antok ko. Naalala ko pa si Nikki. Toothpick ng inang yan, bakit ko nga ba naalala yung babaeng yun? Ano bang meron yung babaeng yun eh parang bitch yun. Kung sabagay, match sila ng asshole nyang boyfriend ngayon. Parehong magaling sa pangangarengkeng at pangangaril. Magsama silang dalawa!

Bumaba ako ng around 4am. Nakakauhaw din pala kapag may naiisip kang nakakainis. Kukuha na ko ng tubig sa ref ng bigla kong naalala yung palabas kagabi. The top 10 most scary Filipino movies. Napanood ko nung bata pa ko yung Shake Rattle and Roll. May isang movie dun tungkol sa ref na parang "possessed." Nasa top 3 siya. Napatingin ako sa ref. Eh ang dilim. Creepy. Di na ko uminom. Hahaha!

Sakit ng ulo ko!

Eto kasing mga barkada kong sabik sa alak eh nagyayang uminom, October Fest kasi. Ayoko sanang sumama pero dahil badtrip ako kay Papa, sumama na ako. Umaga na akong nakauwi. Sa sobrang dami kong nainom, nagsuka ako sa harapan ng bahay namin. Tapos, sakto! Nung nagsusuka ako, bumukas ang pinto at nakita ako ni Papa na nagsusuka. What a scene! Nasermonan tuloy ako. Hindi na lang ako kumibo. Masama na talaga ang pakiramdam ko kaya hindi ko na alam kung ano’ng isasagot. Nakatulog na nga yata ako habang nagsesermon siya dahil hindi ko na maalala ang karamihan sa sinabi nya.

Sabi ni Alex kagabi, itinanong daw ni Nikki kung may girlfriend daw ako. At bakit naman kaya niya itinatanong? Siguro nahuli na nya na nambababae ang boyfriend nya. Sinabi ko naman kasi sa kanya. Ayaw nya lang maniwala. Sinisiraan ko lang daw ang lalaking yon para ako ang sagutin nya. Pucha! Napagbintangan pa ko! My toothpick! For sure, nabuking niya na ang pambababae ng boyfriend nya at nagsisisi siya sa ginawa nya sa akin.

Gusto ko ngang batukan tong si Alex dahil sinabi nyang wala akong girlfriend! Baka isipin nyang Nikki na yan na patay na patay pa rin ako sa kanya. Yun ang akala nya! Hindi na ako magpapakagago sa kanya.

Niyaya namin si Jimi pero hindi sumama. Nag-asawa na nga siya! Kaya naman apat lang kami nila Alex, Rico at Bong na uminom. Himala nga kasi sumama si Rico. Yun pala, magkaaway sila ni Rizza. The heck, nagseselos daw kay Gwen. Nabanggit kasi niya na nag-asawa na si Gwen. Yun naman pala eh. So why would she get jealous to somebody who's just gotten married? Mga babae talaga! Ang hirap intindihin!

"jimi & gwen jst got married in cvil lst wik. buntis na c gwen. liv in cla ngyn.dunno evrythng.bblitaan na lng dw tyo ni jimi kpg get2geder ng brkda.”

I received this message yesterday from my best friend Bob. Knowing Jimi, medyo na-shocked ako. Parang "hah, si Jimi!!" na lang yung naging reaction ko. Hindi ko lang kasi ineexpect na ang isang 'traditional' na taong tulad ni Jimi eh makakagawa ng bagay na, well, not traditional, ika nga. Pero kung sabagay, hindi na naman untraditional sa ngayon ang pagpapakasal dahil may nabuntisan o nabuntis. Uso na rin. Di ko lang akalaing sasabay siya sa agos.

The Jimi we know is a silent type of guy who confessed to loving books more than girls. Hindi naman totally nerdy pero malapit na rin. I mean we don’t usually hear him talking about girls. Kapag nagtatalo na nga kami kung sino ang mas sexy kina Anne Curtis and Angel Locsin, tatahimik lang siya, ngingisi sa isang tabi na parang nakakaloko. Minsan naiisip namin na SM (simpleng manyakis) lang siya...sa loob ang kulo, kung baga. Minsan nga binibiro namin na bading siya. But in the back of my mind (pati ng iba siguro), I seriously consider the idea that he’s really a closet queen. Kaya nang sinabi niya nung first year pa lang kami na “crush” niya si Gwen, medyo talagang nagduda ako. Barkada rin kasi namin si Gwen. And of all the girls Jimi could have liked, we just wondered why it had to be her. Kasi naman, magkaiba sila. Parang north and south pole. As in. Kung tahimik tong si Jimi, chikadora tong si Gwen; kung maayos tong si Jimi, balahura tong si Gwen. Paborito ni Jimi puro ballad o RNB, si Gwen puro rock. Wala silang dalawa sa hulog. Totoo nga siguro ang “opposites attract.”

Walang ligawang naganap, as far as we know. My toothpick, hindi ko nga nakikitang magkasama silang dalawa, yung tipong silang dalawa lang talaga. Ni hindi ko natatandaan na nagbigay ng sulat ‘tong Jimi kay Gwen KAHIT minsan. So papanong mabubuntis si Gwen? Weird...and fishy.

Nga pala, etong nakakatawa. Sinabihan kami ni Papa na labas daw kami sa holiday, October 24. Kain daw kami sa labas. Eh di siyempre tuwang-tuwa ang ako dahil after ten years makakasama ko rin ang Tatay ko or buong pamilya ko. Kailan ba kami huling lumabas? Di pa naman siguro ako ulyanin dahil 20 pa lang ako. Di ko lang matandaan dahil siguro talagang sobrang tagal na.

Eto. Ang akala ko hindi papasok si Papa nung 24. Nagulat ako dahil nung gumising ako that day (9am) wala na sa bahay si Papa. Etong masaklap: wala rin si Mama. Nung tinanong ko yung naglalabada sa ‘min, umalis daw. Wala nga akong naabutang almusal eh. Okay lang, syempre iniisip ko na baka bumili ng maluluto or something. Wala ring pasok si Mama nun. Nagbukas na lang ako ng de-lata. Tanghali na hindi pa rin dumating. Tinext ko si Papa, walang reply. Nabwiset ako. Pagkakain ko, diretso ako ng kwarto. Nag-internet. Nagpatugtog. Natulog. Nagising ako ng 5pm wala pa rin ang dalawa. Nagsisimula na kong makakita ng mga demons sa paligid, nababadtrip na ‘ko. Gusto ko nang umalis that time, kaya lang baka naman pag-alis ko eh dumating sila. Ako pa ang lilitaw na ‘spoiler’ ng ocassion. Kontra-bida pa ko nyan. Tumawag na ko sa cellphone ni Papa. Walang ring. Naka-off. Di ko naman alam kung nasan si Mama. Bihirang gumamit ng cellphone yun. It was already 8pm and I was out and out pissed. Lalabas pala sa holiday hah...badtrip!

Dumating si Mama ng 8:30pm. Si Papa around 9:30. Walang binanggit na “eating out.” Ang saya. Toothpick ng ina ka, ang saya, diba?

Everybody seems to be blogging nowadays. What's with these blogs? Before, they were just called diaries jotted down in some notebooks and hidden inside your cabinet or closet. Now, with the advent of internet and all these jazz, they were now encoded in every servers around the world, loitering around and waiting for the command of people whose identities are unknown. This is quite interesting. People can curse, swear, rant, babble, freak out, admire, loath, discuss things and tell their stories over the computer without others telling them to shut up. Astig, 'di ba? I figured I want some pieces of those actions, so I signed up. It's sembreak — no classes — masarap magsulat dahil walang magawa.

Okay, kanina nag-enroll uli ako for the last semester of my college, hopefully, maging huli na 'to. Hindi sa ayaw ko nang mag-aral. Heck, kung pwede nga lang mag-aral uli ako after kong makagraduate. I'm taking up Political Science, but I don't like it. I'm not into governance and all the craps related to it. Ang problema, eto ang gusto nina Papa para sa kanilang unico hijo. Yep, yep, you see, I'm the only son. The apple of their eyes. The carrier of their genes. And why Political Science? Abogado si Papa. And so, I should, sabi niya, follow in his footsteps and be a lawyer like him. Simpleng rason, 'di ba? Haha! Don't I have a say on this? Wala. I didn't rebel and have no plans to do so. Nag-iisa na nga akong anak eh, aangal pa ko. Kawawa naman parents ko. Nga pala, small-time lawyer lang si Papa, pero maraming raket. Lahat naman yata ng mga abogado maraming raket eh.

Tapos na kong magpavalidate ng enrollment card nang yayain ako ng mga barkada ko'ng lumabas. Unwind daw. Relaxation. Saan? sa isip ko. Eh wala naman kaming ginawa these days at puro tulog na nga ang ginawa namin after naming mag-edit sa papel dun sa thesis namin. Pero kung sabagay, kakabagot din talaga sa bahay. Kung may girlfriend lang ako...kaso wala. Yung mga barkada ko wala ring syota at present. Puro crushes. Puro tingin. Siguro kailangang hiwalayan ko na sila, bad influence with bad luck, haha.

I went home at 8pm. Ang aga. For other people my age, uwi 'to ng isang matino. Siguro nga matino ako. Matino kapag kaharap ko parents ko, hahaha. There are so many things hovering in my mind. Most of them negative things na talaga namang kapag nalaman ng ilan na pumapasok sa isip ko ay ipapagpray-over agad nila ako, hahaha. Luckily, hindi sila tumatagal. They just cross my mind. Hindi yung tipong hinaharbor ko sa isip ko. Siguro, that's one of many reasons why I created this blog. That is, to either entertain and like these thoughts...or ignore and hate them.